RSS Twitter Google+ LinkedIn Flickr Instagram

Pánico en la no red...

miércoles, 15 de febrero de 2012



...No hay internet, el ADSL ha dejado de funcionar...
...las entradas programadas del blog se agotan, ¿cómo voy a poder seguir publicando?
...los miles de tuits diarios que pasan por el navegador sin poder leerlos... ¿cómo voy a poder recuperarlos?
...todas las suscripciones RSS ofrecen nuevas publicaciones... ¿cómo voy a poder leerlas todas?
...los envíos de correos, las compras, la cuenta del banco...¿CÓMO VOY A PODER VIVIR?

Pero...
...tengo más tiempo para estar con la familia
...he recuperado el libro aquél que dejé a medias
...he visto acabar una película
...he dormido más

Rrrrriiiing Rrrriiiiing
-¿Sí?
-¿Sr. Lázaro?
-Sí, dígame.
-Somos del servicio técnico. El acceso por ADSL ya lo tiene reestablecido.
-De acuerdo, muchas gracias.

Bufff!!! Qué bien!!!! Ya está todo...¿solucionado?

Nota: esto es una pequeña broma que me hago a mí mismo para reirme por el susto que me llevé cuando me quedé sin conexión a la red. A veces, le damos demasiada importancia a algunas cosas, cuando hasta hace poco podíamos vivir estupendamente sin ellas.

17 comentarios:

Enrique Chapín dijo...

Tienes razón, parece que no podemos vivir si no estamos conectados. A veces me doy pena de mi mismo, me siento un poco esclavo, casi como un yonqui, será la soledad de las nuevas tecnologías...

Un abrazo.

Javier dijo...

Qué bueno David, una reflexión estupenda, un guiño que nos hace pensar sobre la importancia de las cosas

Abrazos

Ignacio Santana dijo...

Muy bueno, David!!!...me ha encantado esta entrada, justo estaba pensando yo en darme de baja del ADSL y volver a la edad de piedra...qué tiempos aquellos en los que tenía tiempo para casi todo!!!

Un abrazote, amigo!!! ;)

Ramon Pruneda dijo...

la felicitat, com sempre, va durar poc

Mª Angeles B. dijo...

Que verdad mas grande es esa!

Pufff a estas alturas sin internet...;-))

Besos

Jesús Chueca Zalba dijo...

Que buena David ... cuanta razón tienes ... pero aquí estamos todos, que si no tuviéramos ADSL no te podríamos contar porque no lo habríamos visto.
Todo tiene sus pros y sus contras, lo bueno está en saber encontrar el equilibrio ... si, complicado en ocasiones.
Un abrazo David.

DANI dijo...

Yo creo que estoy empezando a rehabilitarme, estaba demasiado enganchado ja ja ja

Un abrazo enorme

ANRAFERA dijo...

Estoy contigo en todo cuando dices.
Una interesante y a tener en cuentra reflexión!
Un abrazo.
Ramón

Araceli Merino dijo...

Qué razón tienes, en ocasiones intento explicarle a mi hija que a su edad no tenia internet ( ni tampoco ordenador), ni móvil, ni tan siquiera calculadora, ni tantas otras cosas que no existían. Ella me mira i se ríe, no acaba de creérselo. Le parece que es imposible vivir sin estar conectado a algún aparato.

Ana Manotas Cascos dijo...

David, y a veces hay que relajarse un tiempo y pasar de internet y salir un poco a ver la vida real.
Besos

hodari dijo...

Me has sacado una sonrisa... Lo queremos todo y lo queremos YA, y nos desesperamos cuando se nos cae internet a pesar de saber que todo seguirá en la red cuando la conexión vuelva...

David Lázaro dijo...

El problema es que a veces pensamos que la realidad está en la red...
Un abrazo y gracias.

Pedro R Garcia Jodar dijo...

A mi me pasa lo mismo. Me quedo sin internet y me da un chungo. Esta claro que llegamos a tener dependencia a muchas cosas. Dependencia de aquello que no nos damos cuenta hasta que nos falta. Un saludo.

Ramon Pruneda dijo...

a mi també em va passar aquest últim cap de setmana, per sort, un tècnic d'ONO es va presentar en qúestió de poques hores (dissabte), i resolt.

Quan et trobes així et quedes com amb pilotes. M'ho tindré que plantejar...

Irredento Urbanita dijo...

A veces nos damos cuenta de que esa anécdota que es el vivir se nos pasa por detrás mientras andamos pegados al monitor. Excelente!!!

Valery

Barcelona Daily Photo

Tatito dijo...

Muy buena entrada David, me ha parecido muy interesante y "real", o debería decir "no virtual"? Jeje... es cierto, estamos demasiado conectados y perdemos los parámetros a veces.

Saludos y buen fin de semana.

Daniel Casares Román dijo...

Tú lo has dicho, vivíamos perfectamente sin todo esto... ¿a dónde nos levará la tecnología??

Un abrazo

Las personas que aparecen en algunas de las fotos de este blog han sido fotografiadas en la calle o en espacios públicos. Si alguna de estas personas desea no aparecer, se puede poner en contacto conmigo a través de la dirección de correo asociada al perfil, y la fotografía sería retirada.

Las fotografías de este blog tienen copyright de David Lázaro Pomar. Ponte en contacto conmigo si, por casualidad, quisieras emplear alguna de ellas para fines comerciales. Seguro que me alegras el día.